Chiang Mai Analog Fest เปิดโต๊ะ นั่งเก้าอี้ บอกเล่าความอนาล็อก
ครั้งหนึ่ง ผู้เขียนได้เคยร่วมถ่ายรูปโดยใช้กล้องฟิล์ม ซึ่งเป็นเวลาเกือบ 2 เดือนของทุกวันอาทิตย์ที่ได้ติดตามวิธี และ แนวคิดของคนที่ยอมสวนทางเทคโนโลยีกับความสะดวก เพื่ออุทิศให้กับจิตวิญญาณอะไรบางอย่าง เพื่อให้การถ่ายรูปของพวกเขานั้นมีคุณค่ามากยิ่งขึ้น
หลังจาก Forfunfilm จัดกิจกรรม Film Photo Sunday Chiang Mai ครั้ง 8 (ซึ่งตอนนั้นไม่ได้ไป ฮ่าๆ) ก็ได้มาพบกันอีกครั้งที่ Weave Artisan Society ร้านกาแฟที่มีพื้นที่สำหรับจัดแสดงงานศิลปะ โดยในครั้งนี้พื้นที่ถูกนำไปใช้ในงานชื่อ Chiang Mai Analog Fest ซึ่งอยู่ในโครงการ Chiang Mai Design Week
และนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ได้พบกับ คุณ Francesco Ruffoni ที่ครั้งหนึ่งเคยพบกันตอน Baan Tuek art center โดยเขาก็ได้นำผลงานมาโชว์ในที่นี้ด้วย เรียกได้ว่าเจอช่างภาพระดับหัวกะทิ ที่มีไอเดียเจ๋งๆ และเป็นมิตรอย่างมากๆ เวลาจะจบบทสนทนาแกจะชอบยกนิ้วโป่งทั้ง 2 ข้างทุกครั้ง แนวเขาแหละ
การมาครั้งนี้ไม่ได้มีการวางแผนแต่อย่างใด คือ ไม่อยากบอก ผู้เขียนจะเอาฟิล์มม้วนแรกในชีวิตมาล้าง แต่มาเยี่ยมผู้ดูแลร้าน Forfunfilm เมื่อเข้าไปก็ได้พบคุณเจ ที่กำลังเฝ้าบูธอยู่ เขาได้ชักชวนให้พบกับ ช่างภาพชื่อดัง ผลงานของพวกเขาถูกลงใน Soical Media โดยพวกเขา 3 คนใช้ชื่อ โต๋เต๋ ไปไหน, F/1352, และ อาจารย์ภูวา ที่ได้มาแลกเปลี่ยนเทคนิค และ ความรู้สึกที่ได้ใส่เข้าไปในผลงานของพวกเขา
ภายในงานนั้น ต้องเรียกว่า เป็นการเปิดร้านแบบ Retrospective ที่แต่ละอย่างล้วนเป็นของหายาก และน่าสะสมเป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะเป็นแผ่นเสียงในเพลง Rock ยุค 60s 70s หรือกล้องฟิล์มและม้วนฟิล์มที่มีมากจนไม่อาจห้ามใจไว้ได้แน่นอนสำหรับคนขอบกล้องฟิล์ม และเสื้อผ้าแนวๆ อีกด้วย ทำเอาเทศกาล 12.12 สำหรับผู้เขียนกระจอกไปเลย ใจไม่แข็งมีกระเป๋าตังค์ฉีกอ่ะ พูดจริงๆ
การถ่ายรูปด้วยฟิล์มในตอนนี้ไม่ได้มีค่าแค่เทคนิคและการที่เราควบคุมปัจจัยด้วยตัวเองให้สมกับคำว่า "อนาล็อก" แต่คุณค่าอีกอย่างหนึ่งที่นับวันยิ่งใหญ่ขึ้นไปเรื่อยๆ นั้นคือสังคมของคนที่ชอบถ่ายรูปด้วยฟิล์ม ที่พร้อมจะต้อนรับและไม่ห่วงความรู้ที่พวกเขาได้สะสม แถมยินดีที่จะถ่ายทอดเรื่องราวอันทรงคุณค่าที่พวกเขาได้ไปเก็บภาพที่ตกผลึกจนเป็นภาพที่จับต้องได้ ในขนาดที่ความทรงจำนับล้านล้านใบ ต้องฝากไว้กับคนที่เราไม่ได้รู้จัก การมีรูปภาพจริงๆ ติดมือไว้ ก็เป็นความอบอุ่นหัวใจทุกครั้งที่เราเผลอลื้อของและเจอภาพถ่าย ที่ช่วยกระตุ้นความทรงจำที่อาจเลือนลางลงไปเรื่อยๆ ให้กับมาชัดเจนอีกครั้ง
เขียนโดย เพลงของช่างภาพ (นามปากกา) หรือ (นามแป้นพิมพ์)
สนับสนุนเพจได้เพียงแค่ กด “Like” กด “แชร์”
กดติดตามเพจ I Here with Art เพื่อชมงานศิลป์คนเชียงใหม่ง่ายๆ และ รวดเร็ว
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น